ءانشى قىزعا «عاشىق» بولىپ ولەڭ جازدى - تولەگەن ايبەرگەنوۆتىڭ جارىنىڭ ەستەلىگى
تولەگەن مەن ءۇرنيسانى بايلانىستىرعان ورتاق دۇنيە - ونەر. ولاردىڭ شىنايىلىعى، ءىلتيپاتى، ادامي قاسيەتتەردەن بولەك، ءبىر- بىرىنە دەگەن تاپ- تازا ءمولدىر ماحابباتتارى سول كەزدەگى زامانداستارىنىڭ كوز الدىندا. اسىلى، اقىننىڭ جارى بولۋ وڭاي بولماسا كەرەك. اقىننىڭ تولقىنىستى ءساتى ولەڭ تۋعاننان كەيىن بولادى. ونداي كەزدە اقىننان اسقان باقىتتى جان جوق. تۋرا وسىنداي ءساتتى باسىنان كەشكەن تولەگەننىڭ اياۋلى جارى ءۇرنيسا وسپان قىزىنىڭ ەستەلىگىنە ءۇڭىلىپ كورەيىك.
«- قوڭىراتتان سارى اعاشقا كوشىپ كەلگەسىن كوپ دوس تاپتىق، - دەدى ءۇرنيسا جەڭەشەم ماعان شاي قۇيىپ وتىرىپ، - ءجيى باس قوسامىز. وسىنداي كەشتەردە ادەمى اڭگىمە، ءان ايتىلادى. سوسىن جۇرت قولقالاپ، اعاڭا ولەڭ وقىتادى. شىنىمدى ايتسام، ماعان بۇل ۇنامايتىن. ولار كۇلكى قىلىپ جۇرگەن سياقتى كورىنەتىن. ءبىر كۇنى وڭاشادا وزىنە ويىمدى ايتتىم: «تولەگەن، سەنىڭ مۇعالىم، كەشكى مەكتەپتىڭ ديرەكتورى دەگەن اتىڭ بار عوي. سول دا جەتپەي مە؟ جۇرت كەۋ- كەۋلەگەنگە قولىڭدى سىلتەپ، ولەڭ وقيسىڭ كەلىپ. اقىن دەپ سەنى مازاق قىلىپ ءجۇر ولار...». «ە، شىنىمەن اقىن ەمەسپىن بە؟». «اقىن دەگەننىڭ ولەڭى گازەت- جۋرنالدارعا شىقپاي ما ەكەن؟ سولاي بولىپ، جۇرت مويىنداپ جاتسا، ءبىر ءسارى، وسىنداعى ازعانتاي توپتىڭ وتىرىك قولپاشتاعانىنا ءمازسىڭ. ەندى ولەڭ وقيتىن بولساڭ، سەنىمەن بىرگە قوناققا بارمايمىن...».
بەتىمە ۇزاعىراق قاراپ، تۇرىپ قالدى، ءبىراق ۇندەگەن جوق... ءبىر كۇنى شىمكەنتكە كەتىپ، ەرەكشە كوڭىلدى ورالدى. ءبىر ءانشى قىزدى كورىپتى. سونىڭ سۇلۋلىعىن ايتىپ، تاۋىسا الار ەمەس: «ءۇرنيسا، انا قىزدى كورسەڭ بار عوي، تۋرا سەن دە عاشىق بولاسىڭ. ادەمى عوي، ادەمى. شىركىن، داۋىس قانداي...». جىگىتتەر كەلە قالدى. اۋزىنىڭ سۋى قۇرىپ، ولارعا دا سول قىز تۋرالى اڭگىمە ايتىپ وتىر...
قوناقتار كەش تاراپ، ىدىس- اياقتى جۋىپ بولعاسىن جاتىپ قالدىم. الدىندا بالا اۋىرىپ، ۇيىقتاماعانىم بار، مەيمان كۇتكەنىم بار، قاتىپ قالىپپىن. ءبىر كەزدە اعاڭ وياتادى: «ءۇرنيسا، تۇرشى. مەن ءبىر ولەڭ جازدىم، تىڭداشى». «قويشى، تولەگەن، ەرتەڭ وقىرسىڭ...». «جو- جوق، قازىر تىڭداشى...». سۇيرەتىلىپ ارەڭ تۇردىم. پەردەمەن بولىنگەن اۋىزعى بولمە ەسەبىندەگى جەرگە كەلدىك. «ءۇرنيسا، كەشە شىمكەنتتە ءبىر ادەمى ءانشى قىز كوردىم دەدىم عوي، سوعان ارناپ ولەڭ جازدىم...». قانىم باسىما تەپتى. ۇيقىم شايداي اشىلدى. «مەن عوي بۇنىڭ بالاسىن باعامىن، قوناعىن كۇتەمىن. ال بۇل...». باسىمدى كىلت كوتەرىپ، جۇزىنە قارادىم دا، ءتىلىمدى تىستەي قويدىم. ەرەكشە نۇرلانىپ كەتىپتى. كوزى وت شاشىپ، شابىتتانىپ تۇر. ماعان بەينە ءبىر ايەلى ەمەس، سىرلاس دوسى، وقىرمانى سياقتى قارايدى. «وقى...» دەدىم ەرىكسىز. شاشىن ءبىر سىلكىپ تاستادى دا، وقي جونەلدى:
جاتادى سەنىڭ قۇز كەۋدەڭ تولقىپ، باسىلىپ،
وينايدى سەزىم جۇزىڭدە سەنىڭ وت بولىپ.
اندەرىڭ سەنىڭ تاۋلارعا زاڭعار باسى بۇلت،
بارادى مەنى بوكتەرىپ... وقىپ ءبىتتى. ساباقتى جاقسى ايتىپ، مۇعالىمنەن ماقتاۋ كۇتكەن بالاداي ۇمىتتەنە قارايدى. «تولەگەن - سەن اقىنسىڭ!» ، - دەدىم، - مىقتى اقىنسىڭ!» «راس پا، ءۇرنيسا؟». «راس!» باس سالىپ، قۇشاقتاي الدى. سودان ەكەۋمىز تاڭ اتقانشا شاي ءىشىپ، اڭگىمە ايتتىق...
Massaget.kz