ەر ادامداردىڭ بارلىعى جاقسى كورەتىن ەكى ايەل

نۇر- سۇلتان. قازاقپارات - «بالام ۇيلەنگەن سوڭ وزگەرىپ كەتتى. ايەلىنىڭ ايتقانىنان شىقپايتىن بولدى. ماعان ءتىپتى كوڭىل ءبولۋدى دە قويدى» دەپ ءوز بالاسىنا رەنجىپ جاتقان انالارىمىزدى ءجيى ەستيمىز.

ەر ازاماتتىڭ ومىرىندەگى ەڭ جاقىن ەكى ايەلدىڭ - اناسى مەن جارىنىڭ تۇسىنىسپەي، ەكى كۇننىڭ بىرىندە قىرعي- قاباق بولىپ جۇرگەندەرى... بۇل تۋرالى Іhsan.kz باسىلىمى جازدى.

ءبىرى - ءوزىن ومىرگە اكەلگەن، اق ءسۇتىن بەرىپ وسىرگەن، وسى كۇنگە جەتكىزگەن اياۋلى اناسى بولسا، ەكىنشىسى - قۇداي قوسقان قوساعى، سۇيىكتى جارى، جانى مەن ءتانىنىڭ راحاتى، ومىرلىك سەرىگى... ەكەۋى دە قىمبات... ەكەۋىن دە جاقسى كورەدى... نە ىستەۋگە بولادى؟ مىنە، ەر ادامنىڭ يمانى، اقىلى مەن سابىرى سىنالاتىن ءبىر تۇس وسى بولسا كەرەك.

ماسەلەنىڭ شەشىم تابۋى ۇشەۋىنە دە تىكەلەي بايلانىستى: اناسى- بالاسى- كەلىنى. اناسى بالاسىنىڭ ەندى ەكەۋ بولعانىن تۇسىنسە، كەلىنى وزىنە جاۋ ەمەس، كەرىسىنشە، ءوزىنىڭ دە، بالاسىنىڭ دا جاعدايىن جاساپ وتىراتىن جاناشىرى، قىزىنىڭ ورنىن باساتىن كەلىنى ءارى قىزى، سول اۋلەتتىڭ ۇرپاعىن جالعاستىراتىن ادام رەتىندە قابىلداسا...

ەر ادام ەكەۋىن دە ءبولىپ- جارماي تەڭدەي كورۋ كەرەكتىگىن، الايدا انا دەگەن قالاي بولعاندا دا جوعارى تۇراتىنىن، ءارى انانىڭ قاس- قاباعىنا قاراپ، ءوزىن قالاي وسىرسە، قارتايعان شاعىندا وعان دا سولاي مەيىرىمدىلىكپەن قاراۋ مىندەتى ەكەندىگىن، ايەلىنە دە سونى ۇعىندىرا بىلسە...

ال ايەل كۇيەۋىنىڭ اناسى ءوزىنىڭ دە اناسى ەكەندىگىن، انانىڭ بالاسىنا دەگەن ماحابباتىن دۇرىس تۇسىنسە، «مەنىڭ جاعدايىمدى جاسا» دەگەننەن گورى، «ۇلكەندەردىڭ كوڭىلىنە قارايىق، ولار جاس بالا سياقتانىپ قالادى عوي، اتا- انا رازى بولماسا اللا دا بىزگە رازى بولمايدى» دەپ وتىرسا، رەنىش تە، تۇسىنىسپەۋشىلىك تە، وتباسىنداعى جانجال دا، قارتتار ۇيىنە وتكىزىلگەن اتا- انا دا، شاڭىراقتىڭ شايقالۋى دا، كوزدەرى جاۋتەڭدەپ بالالار دا جەتىم قالماس ەدى...

P. S. وسى تۇستا ت. نۇرماعانبەتوۆتىڭ «كەلىن» اڭگىمەسىندەگى مىنا ءبىر ءۇزىندى ەرىكسىز ويىڭا ورالادى:

«...ساتۋشى ءشايىم دەگەن سوزگە ۇيىرلەۋ، قىلجاقباس كىسى ەدى. توي كەزىندە ءبىر توپ ادامنىڭ كوزىنشە توقتاسقا: «ءاي، شىنىڭدى ايتشى، كەلىنشەگىڭدى جاقسى كورەسىڭ بە، الدە اپاڭدى جاقسى كورەسىڭ بە؟» دەپ جاۋداي ساستىرعان. ساساتىن دا ءجونى جوق ەدى، ايتەۋىر دەگبىرى قاشىپ توقتاس: «اپا- ا» دەپ اپالاقتاي بەردى دە، «نۇرشات- ت!» دەپ قالعانى. «نۇرشات!» دەگەن ءسوزدىڭ اۋزىنان قالاي شىعىپ كەتكەنىن دە بايقامادى. نۇرشاتتى جاقسى كورگەندىگى مە، الدە اپاسىن عانا ايتسا، نۇرشات وكپەلەيتىندەي سەزىلدى مە...

جۇرت دۋ كۇلدى. جانە جاي كۇلە مە، بازبىرەۋلەرى ءار نارسەنى ايتىپ توقتاستى مازاق ەتكەندەي بولدى. بالاسىنىڭ بالالىعىنا اپاسى دا قىزاراقتاپ: «ەسى جوق- اۋ، ەكەۋىن دە جاقسى كورەمىن دەمەيسىڭ بە؟ « دەپ بۇعان بولىسىپ جاتىر...».