ەر بالانىڭ باسىنان سيپاۋعا بولمايدى، ويتكەنى
مۇنى قازاقتىڭ قاھارمان باتىرى، ۇلت ماقتانىشى باۋىرجان مومىش ۇلى اتامىز ايتىپ كەتكەن ەكەن. ەندەشە، باۋىرجان مومىش ۇلى «نەگە قازاق بالانىڭ باسىنان سيپامايدى» دەدى؟ بىلە جۇرەيىك!
بۇرىن قازاقتار ەر بالانى ەركەلەتكەندە باسىنان سيپاماعان. ارقاسىنان قاققان. «باسىنان سيپاۋ ۇل بالانى اياپ، مۇسىركەۋ سەزىمدەرىن تۋعىزادى، تومەن قاراپ جۇرەتىن جاسىق بولىپ قالادى» دەپ تۇسىنگەن. اتا- انا، ەل- جۇرتىنا قورعان بولاتىن، شاڭىراققا يە بولاتىن ۇلدىڭ كوزىن جەردەن المايتىن جىگەرسىز، ەسىركەۋدى تىلەپ تۇراتىن ىنجىق بولعانىن قالاماعان. ال ارقاسىنان قاققاندا ەر بالا باتىلدانادى، جىگەرلەنەدى، ەڭسەسىن تىك ۇستاپ، تۋرا قاراۋعا داعدىلانادى. نەگە بولسا دا تايسالماي قارايتىن قايراتتى، باتىل بولىپ ەرجەتسىن دەپ ۇلدى ارقادان قاعىپتى.
ال قىزداردى كەرىسىنشە باسىنان سيپاعان. قىز - جاتجۇرتتىق، قىزدىڭ باعى - ۇيدە ەمەس، تۇزدە. قىز باسقا بوساعانى اتتاپ، وزگە ءۇيدىڭ وتىن جاعادى، ۇرپاعىن وسىرەدى. قىزدى «كەتەتىن بالا عوي» دەپ ەركەلەتەدى. «الدىندا نە كۇتىپ تۇر ەكەن، تاعدىر- تالايى قالاي بولادى» دەپ باسىنان سيپاپ ايالاعان. قىز بالانى باسىنان سيپاعاندا باسى ەرىكسىز ەڭىس تارتادى، كوز جانارى تومەن ءتۇسىپ، جاسىرىنادى. كىسى بەتىنە باجىرايىپ قارامايتىن ادەتكە ۇيرەنىپ، قىزعا لايىق بيازى مىنەز قالىپتاسادى. ارقادان قاعۋ مەن باستان سيپاۋدىڭ وسىنداي تالعامدى استارى، تاربيەلىك ءمانى بار ەكەن.