ءبىر ساعات ۋاقىتىڭىزدى قيا الاسىز با؟
- اكە، سىزدەن بىردەڭە سۇراسام بولا ما؟
- ارينە بالام. نە بوپ قالدى؟
- اكە، ءسىز كۇنىنە قانشا تاباسىز؟
- وندا شارۋاڭ بولماسىن! - دەپ جەكىپ تاستادى اكەسى.
- نەگە سۇرادىڭ؟
- ءجاي، اشەيىن. ءوتىنىش اكە، ايتىڭىزشى. شىنىمەن قانشا تاباسىز؟
- ءى- ءى- ءى... نەگىزى 5000. جاي ما؟
- اكە- ە- ەە- ەە- ە... - بالاسى اكەسىنە ەركەلەي قارادى. اكە، ماعان 3000 بەرە الاسىز با؟ - سەن سوندا قايداعى ءبىر ويىنشىق ءۇشىن اقشا بەرگەنىمدى قالايسىڭ با؟ - دەپ ايقايلادى ول. - تەز بار دا، ۇيىقتا! ءويتىپ ءوزىمشىل بولما! مەن كۇنى بويى جۇمىس ىستەپ قاتتى شارشايمىن، ال سەن اقىماق سياقتىسىڭ. بالاسى ۇندەمەي بولمەسىنە كىردى دە، ەسىگىن جاپتى. اكەسى بالاسىنىڭ وتىنىشىنە اشۋلانىپ ەسىك الدىندا تۇرىپ قالدى.
«ءيا، ول مەنەن ايلىق تابىسىم تۋرالى سۇراپ الىپ، كەيىن تاعى دا اقشا سۇراماقشى عوي؟» از ۋاقىتتان سوڭ ول ەسىن جيىپ الدى دا، سابىرعا كەلىپ ويلانا باستادى: «مۇمكىن شىنىمەن دە وعان اقشا كەرەك بوپ تۇرعان شىعار. ونشالىقتى كوپ اقشا سۇراعان دا جوق. ءتىپتى ول مەنەن بۇرىن بۇرىن دا سۇراماعان». ويلانىپ تۇردى دا، بالاسىنىڭ بولمەسىنە كىردى. ول توسەكتە جاتىر ەدى.
- بالام، ۇيىقتاپ قالمادىڭ با؟ - دەپ سۇرادى ول.
- جوق اكە. ءجاي جاتىرمىن، - دەدى بالا.
- مەن ساعان تىم دورەكى جاۋاپ بەرگەن سياقتىمىن، - دەدى اكەسى.
- بۇگىن ءبىر اۋىر كۇن بولدى. سوعان كىشكەنە شارشاپ قالدىم. كەشىرشى مەنى. مىنە، الا عوي بالام، بۇل سەن سۇراعان اقشا. بالا كەرەۋەتتەن تۇردى دا كۇلىپ جىبەردى.
- راقمەت، اكە! - دەپ قۋانىشتى جاۋاپ بەردى. سوسىن ول جاستىعىنىڭ استىنان جيناعان اقشالارىن شىعاردى. اكەسى بالاسىنىڭ اقشاسىنا قارادى دا، اشۋعا بۋلىقتى. بالا اقشانى مۇقيات ساناپ شىقتى دا اكەسىنە قارادى.
- وزىڭدە اقشا بولا تۇرا مەنەن نەگە سۇرادىڭ؟ - دەدى اكەسى.
- سەبەبى بۇل اقشا جەتپەيتىن ەدى، - دەدى بالاسى. - اكە، مىنا جەردە تولىق 5000 تەڭگە. ءسىزدىڭ ءبىر ساعات ۋاقىتىڭىزدى ساتىپ السام بولا ما؟ سىزدەن قاتتى ءوتىنىپ سۇرايمىن، ەرتەڭ جۇمىستان ەرتەرەك كەلىپ بىزبەن بىرگە كەشكى اس ءىشىڭىزشى...