شولدەگى كولدىڭ قۇپياسى
بۇل ارينە، اڭگىمەنىڭ توقەتەرى عانا. ال ەندى سول «توقەتەرگە» شەيىنگى ءبىر گاپ بىلاي بولدى. تىڭداڭىز. كونەدەن بەرى كەنەزەسى كەۋىپ، سۋسىراپ جاتقان تاقىر جەرگە العاشقىدا سۋ ىركىلمەي، شىم- شىمداپ ءسىڭىپ كەتە بەردى، كەتە بەردى. سودان سوڭ وسى ءوڭىردىڭ كارى- جاسى جيىلىپ، اقىلداسا، كەڭەسە كەلە ءبىر امالىن تاپتى. ناقتىراق ايتساق، ولار وزدەرىنە دەيىنگى ءومىر سۇرگەن اتا- بابالارىنىڭ كاسىبي ايلا- تاسىلدەرىن ەسكە الا وتىرىپ: «توسپانىڭ تۇبىنە كۇن سايىن مال يىرە بەرەيىك» ، دەگەن توقتامعا كەلدى. ءسويتتى دە، كۇنبە- كۇن وسى قۇدىقتان سۋ ىشەتىن وتار- وتار قويدى، ءۇيىر- ءۇيىر جىلقىنى، كەلە- كەلە تۇيەنى الگى بولاشاق كولدىڭ تابانىنا ءيىرىپ، بورپىلداعان توپىراعىن مىڭ- سان تۇياققا تاپتاتا بەردى، تاپتاتا بەردى. سونان سوڭ ارادا بىرنەشە اي وتكەندە سۋ جيىلىپ، كولگە اينالدى.
نۇرعالي وراز، «ەگەمەن قازاقستان»