ن. نازاربايەۆ. ەل مەن ەر جانە جەر

None
None
. قازاقپارات - ەلباسىمىز ن. ءا. نازاربايەۆتىڭ «ۇلى دالا ۇلاعاتتارى» اتتى كىتابىنىڭ جالعاسىن ۇسىنامىز.

***

جەردەن وتكەن بايلىق جوق: جەر بولسا - ەل بولادى، ەل بولسا - ەر بولادى.

ەل مەن ەردىڭ اراسىندا ايىرما جوق دەۋگە دە بولادى. ەكەۋى ءبىر ۇعىم، قوس ءورىم، ەگىز تۇسىنىك. وتكەن زاماننىڭ ويشىلدارىنىڭ ءبىرى ش. مونتەسكەنىڭ: «مەملەكەت ءومىرى ادام ءومىرى سەكىلدى» دەگەن ءسوزى بار. ەندەشە، ەل مەن ەردىڭ ءومىرى دە - وسى قاناتتى قاعيدامەن ساباقتاس. حالقىمىز بۇل تۇرعىدا تالاي تاماشا سوزدەر مەن عاجايىپ تامسىلدەردى ايتىپ تا كەتكەن. جاقسى سوزدەن سىباعا، جارقىن ويدان مۇرا، حالىقتىق قاعيدادان ۇلگى الساق، نەسىبەمىز مولايىپ، تاپقانىمىز تولىسا تۇسپەك. مەملەكەت ءومىرىن قۇرايتىن دا، ۇزارتاتىن دا - ونىڭ بەيبىت ءومىردى سۇيەتىن، بىرلىگى جاراسقان حالقى. تاۋەلسىزدىكتىڭ ەڭ العاشقى كۇنىنەن باستاپ ءبىز بىرلىك پەن ىنتىماقتىڭ تۋىن بيىك كوتەرۋدى ماقسات تۇتتىق. ەل بىرلىگى - ەرەكشە بايلىق.

حالقىمىز ءۇشىن ەر مەن جەردىڭ نارقى اسا بيىك. ءبىز - بالا كەزىمىزدەن وسىناۋ ەگىز ۇعىمدى انامىزدىڭ اق سۇتىنەن، اكەمىزدىڭ اشى تەرىنەن ۇعىنىپ وسكەن ۇرپاقپىز. جەردىڭ ءقادىرىن ءبىلۋ ارقىلى ەلدىڭ ءقادىرىن بىلەسىڭ. ەلدىڭ ابىرويىن ويلاۋ ارقىلى ءوز ابىرويىڭا داق تۇسىرمەۋگە تىرىساسىڭ. وسىلاردى بالا كەزدەن بويعا ءسىڭىرۋ، ويعا توقۋ ارقىلى ۇلتتىق سالت- سانا مەن حالىقتىق قاسيەتتەردى دە تال بويىڭا تاراتىپ، تاعىلىم الىپ وسەسىڭ. ادام ءوز حالقىنان ءومىر بويى ۇيرەنەدى، سونىمەن قاتار ەلگە ەلەۋلى ءاربىر ازامات ىرگەلى ىسىمەن، ۇلگى- ونەگەسىمەن ەلدى دە تاربيەلەيدى. ەل مەن ەردىڭ بىرلىگى، ەل مەن ەردىڭ جاراسىمى - جارقىن بولاشاقتىڭ كەپىلى دەيتىنىمىز سوندىقتان.

بالا كەزىمىزدە مەكتەپكە بارا جاتقاندا، كەڭ كوشەنىڭ بويىندا كەڭەسىپ، وتكەن- كەتكەننىڭ سالەمىن ساتىمەن الىپ، باتاسىن بەرىپ، باقىتىڭدى ۇستەپ وتىراتىن قاريالاردى كوپ كورەتىنبىز. ولاردىڭ الدىن كەسىپ وتپەي، توقتاپ، نازارىن اۋدارىپ، اۋزىمىزدى تولتىرىپ «اسسالاۋماعالايكۇم» دەپ امانداسىپ، سونان سوڭ كوپتەن كۇتكەن كەرەك ءىستى تىندىرعانداي بولىپ، شاتتانا جۇگىرىپ بارا جاتاتىنبىز. اكەمنىڭ كوزىن كورگەن، انامنىڭ قولىنان ءدام تاتقان سول قاريالار تۋرالى بۇگىن ۇزاق جىلداردىڭ قىرقاسىنان ويلانا ەسكە الساق، سول كەزدەر ءبىزدىڭ ازاماتتىق قالىپتاسۋىمىزدىڭ سانالى ساباعىنداي بولعان ەكەن.

قازىر دە، جولىم تۇسكەندە، سول باياعى بالاڭ سۇرلەۋمەن تاعى دا ءجۇرىپ وتكەندى ۇناتامىن. سول كەزدە ءار ءۇيدىڭ الدىندا وتىرعان اق ساقالدى ابىز قاريانى، اق جاۋلىقتى ءاز انالاردى تاعى دا كورەم بە دەپ ەلەڭدەيمىن. اتتەڭ، ۋاقىت قاتال، ولاردىڭ ءبارىن كەلمەستىڭ كەمەسىنە مىنگىزىپ، الىسقا اكەتكەندەي. جانىم جابىرقاپ، كوڭىلىم قامىعىپ، ءار كوشەنىڭ ءون بويىنا جالتاق- جالتاق قارايمىن. سولارمەن بىرگە كەتكەن قيماس شاق - بالالىق بالداۋرەندى بۇگىنگى ۇلانداردىڭ بويىنان كورەمىن بە دەپ، كوشەدە جۇگىرىپ بارا جاتقان بۇلدىرشىندەردىڭ سوڭىنان ۇزاق قاراپ قالاتىنىم بار.

الاتاۋ قويناۋلارىنداعى الما باقتارىنىڭ ءيىسى جۇپار اڭقىعان سول ءبىر تاماشا ءساتى، بيىك تاۋدىڭ باسىنا ازەر ورمەلەپ شىعاتىنداي تاڭعى ارايدىڭ تامىلجىعان شاپاعى، اۋىلدان ورگەن مالدىڭ قىم- قۋىت داۋىستارى، ءتورت تۇلىگىن ورگىزگەن اپالاردىڭ ءبىر- بىرىنە سالەم سالىپ، اي كورمەگەن ابىسىنداي، جىل كورمەگەن تانىسىنداي بولىپ شۇرقىراسىپ، اماندىق- ساۋلىق سۇراسىپ جاتقانى كوڭىل ايناسىندا كوپ ۋاقىت وتسە دە، ەسكىرگەن ەمەس. كەيىنگى كەزدەردە جەر شارىنىڭ تالاي ەلىندە، تالاي قيىرلاردا تاڭنىڭ اتۋىن كوپ كوردىم. ءبىراق سولاردىڭ ەشقايسىسى دا مەنىڭ جانىمدى ءدال سول بالا كەزدەگى تۋعان اۋىلىمنىڭ - تۋعان ەلىمنىڭ تاڭىنداي باۋراعان ەمەس.

بۇل، بالكىم، تۋعان جەرگە دەگەن ىستىق سەزىم، اتا- اناما دەگەن وشپەس ساعىنىش بولار. تاڭمەن تالاسا تۇرىپ، تاۋ قويناۋىنداعى ەسكى جولدارعا جاڭا قادامدار قوساتىن اكەمنىڭ ىمىرت ۇيىرىلگەندە ۇيگە كەلىپ، داستارقان باسىندا ءدام تاتىپ وتىرعان بەينەسىن وزعان جىلداردىڭ وي- شىمىلدىعىن ءتۇرىپ، قانشا قاراسام دا، كوكەيىمدەگىنى كورە المايمىن- اق. شاراسىز كۇيدە جولعا شىعىپ، يىعىن شاڭ قاپقان جولاۋشىداي كۇي كەشەتىنىمدى نەسىنە جاسىرايىن.

ەل مەن جەردىڭ قاسيەتىن تانىتۋ تۇرعىسىندا ءبىز كەيدە جاداعاي سوزدەرگە دە ورىن بەرىپ جاتامىز. «وڭاي ءسوز عوي وتاندى سۇيەم دەگەن، مەن وتاندى اتامداي يەمدەنەم» ، دەپ مۇقاعالي اقىن قالاي ءدال ايتقان. اتامەكەن دەگەن سوزدە كيە بار. تۋعان جەر دەسەك، ارماندا كەتكەن بابالاردىڭ بۇگىنگى تاڭدا اقتالعان ارمانى ويعا ورالادى. ءوز وتانىڭ - بۇل دۇنيەدەگى ءجانناتىڭ مەن شۋاعىڭ. سوندىقتان مەن جاستارعا ءبىلىمىڭ مەن قايرات- جىگەرىڭدى ءوز ەلىڭنىڭ مۇددەسىنە جۇمسا دەپ ايتار ەدىم. تۋعان ەلىڭ داۋلەتتى، تۋعان جەرىڭ ساۋلەتتى بولسا، سەن دە اۋلەتتى، الەۋەتتى بولاسىڭ. وتاندى ءسۇيۋ بارشامىز جۇرەك تۇسىندا ۇستاۋعا تيەسىلى وسىنداي قاراپايىم سوزدەردەن باستالادى.

اكەمىز كۇن سايىن «وتاندى ءسۇي، ەلدى ءسۇي، تۋعان جەردى قادىرلە» دەپ تاقپاق جاتتاتقانداي بولعان جوق. انامىز دا مۇنداي سوزدەردى قۇلاعىمىزدىڭ قۇرىشىن قاندىرىپ، كۇندە ايتقان ەمەس. ءبىراق ولاردىڭ كۇندەلىكتى قاراپايىم تىرلىگى، وت باسى- وشاق قاسىندا اتقارعان ءىس- ارەكەتى بىزگە ومىرلىك ساباق، عۇمىرلىق عيبرات بولدى. مۇنداي جاعدايدى تەك مەن عانا باستان كەشپەگەنىم دە شىندىق. ءاربىر قازاق بالاسىنىڭ، ءار قازاقستاندىقتىڭ وسىنداي ءتالىم- تاربيە العانى داۋسىز دەپ ويلايمىن.

حالىق تا بىردە بالا، بىردە دانا. دانا حالىقتىڭ ۇلى، بالا حالىقتىڭ باسشىسى بولىپ، تۋعان ەلىڭنىڭ تۋىن كوتەرگەندە، جۇرتىڭا دەگەن سەنىم ەشقاشان سۋعا باتىرمايدى، وتقا كۇيدىرمەيدى. تىعىرىقتان جول تاباسىڭ. قازىر بۇعان حالقىمىز دا، الىس- جاقىن ەلدەر دە كۋا. تۇرلاۋلى تاريح، شەجىرەگە اينالار شىندىق كۋا. بۇگىنگى ۋاقىت كۋا. ال ءبىز - وسى تاعدىرشەشتى تۋىندىنىڭ باس كەيىپكەرلەرىمىز.

قازاق ءۇشىن قارا جەردىڭ قاسيەتى تىم بيىك. تاعدىر بىزگە ۇلان- بايتاق جەر بەردى. ۇل- قىزىنىڭ رۋحى اسقاق، نامىسى بيىك ەل بەردى. عاسىرلار بويى كۇرەسىپ، تالاي- تالاي تار كەزەڭدە داۋدىڭ بەتىندە، جاۋدىڭ وتىندە جۇردىك. بايتاق جەردىڭ بايانىن، اتا- بابانىڭ ارمانىن ۇمىتپادىق. اق بىلەكتىڭ كۇشىن دە، اق نايزانىڭ ۇشىن دا ورايىن تاۋىپ ۇستاپ، امالىن تاۋىپ ازات كۇنگە جەتتىك. دەمەك، وتاندى ءسۇيۋ - ءبىزدىڭ پەرزەنتتىك پارىزىمىز، قارىس قادام جەرى ءۇشىن جانىن قيعان بابالاردىڭ اسىل اماناتىنا ادالدىعىمىز.

جەردىڭ يەسى دە، كيەسى دە - حالىق. بۇل ءبىزدىڭ ەشقاشان ەستەن شىعارمايتىن ەرەجەمىز، قاسيەتتى قاعيدامىز بولۋى ءتيىس. تۋعان ەلىنىڭ تۇتاستىعى مەن بىرلىگى جولىنداعى حالىقتىق وي- پىكىرلەر قاشاندا قوستاۋعا، تەرەڭ تۇسىنىستىك تانىتۋعا لايىقتى.

مۇندايدا:

ۇلى توي كوپپەن كورگەن حالقىڭ ءۇشىن،

ەشقاشان اداستىرماس سالتىڭ ءۇشىن.

جاراتقان،

قازاعىما ىنتىماق بەر،

تۇرعاندا مىنا زامان تارتىپ ءىشىن، -

دەگەننەن باسقا نە ايتقاندايسىڭ؟ !

ءبىز - ىنتىماق دەگەن ءسوزدىڭ ءمان- ماعىناسىن بالا كەزدەن بويعا ءسىڭىرىپ وسكەن ۇرپاقپىز. ءارى مۇنى تەك مەكتەپ وقۋلىقتارىنان عانا ەمەس، الاقانداي اۋىلدىڭ قاراپايىم ادامدارىنان ەستىپ، كۇندەلىكتى تىرلىگىنەن تانىپ وستىك. وسىندايدا ءبىر ءتامسىل ەسكە تۇسەدى. باياعىدا ءبىر قاريا جەمىس اعاشىن ەگىپ جاتىپتى. ءوزى بەلى ەڭكىش تارتىپ، ابدەن قارتايعان كارى ادام ەكەن. ونى كورگەندەر: «اتا، ءوزىڭىز بولسا قارتايدىڭىز، بۇل اعاش قاشان جەمىس بەرەدى، ونى ءسىز كورە المايتىن دا شىعارسىز، نەسىنە اۋرە بولىپ جاتىرسىز؟ « ، - دەگەندە، بەلىن ءبىر ساتكە جازعان قاريا: «مەن جەمىسىن جەمەسەم دە، ونى كەيىنگى ۇرپاعىم جەيدى عوي، سول ءۇشىن وتىرعىزىپ جاتىرمىن» ، - دەپتى.

ءبىزدىڭ اكەلەرىمىز وسى تامسىلدەگى قاريانىڭ وزىندەي، ۇرپاعىن ويلاعان ۇلكەندەردىڭ كوزىندەي ەدى. الاتاۋ باۋرايىندا بوي كوتەرگەن اۋىلدارداعى قاريالاردىڭ ءبارى دەرلىك وسى ءتامسىلدى ءوز باستارىنان كەشكەن ۇرپاق ەدى. مۇنى جىلدار وتە كەلە تەرەڭ ۇعىنا تۇستىك. ال بۇكىل قازاق دالاسىن جاۋدان دا، داۋدان دا قورعاپ، كەلەر ۇرپاعى ءۇشىن شىبىن جانىن دا، قاسىق قانىن دا قيعان قاسيەتتى اعا ۇرپاقتىڭ ەل مەن جەر تۋرالى ماڭگىلىك ءتامسىلىن بۇگىنگى ۇرپاققا جان- جاقتى ۇعىندىرا الدىق پا؟ «بىتكەن ىسكە سىنشى كوپ، بىتىرگەن ەردىڭ كەمى جوق» دەگەن ماحامبەتتەن جەتكەن ماعىنالى ءسوز بار. كەيدە ءبىر ازاماتتار شامادان تىس ءمىنشىل بولىپ جاتقاندا، وسى ءسوزدى ۇستانعان باياعى اۋىل قارتتارى ەسكە جيىرەك تۇسەتىنى بار.

ەل مەن جەردىڭ قاسيەتى مەن كيەسى - ۇلى جادىگەر. ۇلتتىق بايلىق. ۇلتتىق ۇلاعات. تىلىمىزدە «جەر تاعدىرى - ەل تاعدىرى» دەگەن ءسوز بار. ويتكەنى، جەردىڭ تاريحى، ونىڭ تاعدىرى ءاربىر ادامنىڭ دا ءومىربايانى، اشىلى- تۇشىلى عۇمىرناماسى سەكىلدى. ءبىز وسى جەردە ومىرگە كەلدىك، ۇلت بولىپ ۇيىدىق، حالىق بولىپ قالىپتاستىق. حان كوتەرىپ قاتارعا كىردىك، مەملەكەت بولىپ مەرەيىمىزدى وسىردىك.

ەندى، مىنە، ەگەمەن ەل، كىممەن دە تەرەزەسى تەڭ تاۋەلسىز مەملەكەت رەتىندە وركەنيەت ولكەسىنە ورىستەپ بارامىز. كوش- كەرۋەنىمىز كولىكتى دە، كورىكتى دە بولعاي!

حالقىمىزدا «ەل بولسا، ەر تۋعىزباي تۇرا المايدى» دەگەن ەرەكشە ءبىر ءماندى ءسوز بار. ەگەمەن ەلىڭدى جاۋعا الدىرمايتىن، داۋعا قالدىرمايتىن ەر باسقارسا، ونى قولدايتىن ەلى بولسا، بۇل دۇنيەنىڭ بايلىعى دا، باقىتى دا سول ەمەس پە! ەل باقىتى - ەر باقىتى. سوندىقتان دا «اتادان ۇل تۋسا يگى، اتا جولىن قۋسا يگى» دەپ وسكەن ەلدىڭ پەرزەنتتەرىمىز.

ۇلتتىق مۇددەگە قىزمەت ەتۋدىڭ تاريحي ۇلى ۇلگىلەرىن ءبىز حالقىمىزدىڭ قايراتكەر تۇلعالارىنىڭ ءومىرباياندارىنان بىلەمىز. جيىرماسىنشى عاسىر باسىنداعى ۇلتتىق مۇددە جولىنداعى جانكەشتى ارپالىستار كەيىنگى جىلداردا زۇلمات پەن ناۋبەتتىڭ قاسىرەتتى كەزەڭىنە تاپ بولسا دا، ولاردىڭ ايقىن ماقساتتارى مەن اسقاق ارماندارى كەلەر ۇرپاقتىڭ كەۋدەسىندەگى ازاتتىق سەزىمىن وياتتى. جيىرماسىنشى عاسىردىڭ باسىندا جيىرمادان ەندى اسقان سۇلتانماحمۇتتىڭ: «قاراڭعى قازاق كوگىنە، ورمەلەپ شىعىپ كۇن بولام، قاراڭعىلىقتىڭ كەگىنە، كۇن بولماعاندا كىم بولام؟ !» دەپ باسىن بايگەگە تىگۋى اقىندىق البىرتتىق قانا ەمەس، ازاماتتىق، قايراتكەرلىك جانكەشتىلىك بولاتىن.

فەودالدىق جانە سوتسياليستىك سانا اراسىنداعى ءسابي تالپىنىستار مەن سولاقاي ۇراندار ۇلتتىق ەسەيۋدىڭ، حالىقتىق ەرجەتۋدىڭ كەزەڭىن كەشىكتىرىپ، ونىڭ سوڭى سىرتتان تاڭىلىپ، سۇرقيا پىشىلگەن سولاقاي جوسپاردىڭ كەسىرىنەن وتكەن عاسىر باسىندا كورشىلەرىنەن سانى جاعىنان باسىم قازاق جۇرتىنىڭ عاسىر ورتاسىندا ولاردان كوش بويى قالىپ قويعانىن تاريحي زاۋال، ناۋبەت دەمەگەندە نە دەيمىز؟ !

ەلىم تۋرالى، ونىڭ ەرتەڭى تۋرالى ويلانعاندا، تۋعان اۋىلداعى كوپ بالالى وتباسىلاردىڭ ءومىرى ەسىمە تۇسەدى. بارىنە بىردەي انالىق جۇرەكپەن، اكەلىك تىلەكپەن قارايتىن قاراپايىم وتباسىلار سەكىلدى ەشكىمدى الالاپ قاراعان ەمەسپىن. ءبارى دە - مەنىڭ حالقىم، تۋعان جۇرتىم. بەرەكە- بىرلىگى جاراسقان، ەرتەڭگە ورتاق ارمان- ۇمىتپەن قاراعان ولاردى ەشقاشان شەكتەپ، شەتتەتۋگە بولمايدى. ويتكەنى مىنا جەر، مىناۋ اسپان مەن تاۋ، بوي كوتەرگەن ۇيلەر مەن قالالار بارىمىزگە ورتاق. بارشاسى - ەل مەن جەردىڭ ورتاق بايلىعى، ورتاق قازىناسى. بۇگىنىمىز دە، ەرتەڭىمىز دە ورتاق.

سوندىقتان دا جۇرت بولىپ جۇمىلىپ، كوپ بولىپ ۇعىنىپ، ەر بولىپ ەڭسەرىپ، ەل بولىپ بەلسەنىپ قىزمەت اتقارىپ كەلەمىز. مۇنىڭ ءبارى قاسيەتتى قازاق جەرىندە جۇزەگە اسىپ جاتىر.

حالقىمىزدا «تاۋدان تىرەگى باردىڭ تاستان جۇرەگى بار» دەگەن ءسوز بار. مەنىڭ تاۋىم دا، تابالدىرىعىم دا، تاپقانىم دا، تابىناتىنىم دا - تۋعان حالقىم. ەلى مۇراتقا جەتپەسە، ەردىڭ ءباسى كەم، ەرى مۇراتقا جەتپەسە، ەلدىڭ ءباسى كەم. ەكەۋى تەڭ ءتۇسىپ، تىلەگى مەن تىرەگى ۇشتاسسا، ەكەۋى دە ومىردەن ءورىسىن، ەڭبەكتەن جەمىسىن، جارىستان جەڭىسىن تابادى. ەلىڭ - قۇرىشىڭ، جەرىڭ - ىرىسىڭ. ويتكەنى جەردىڭ دە، ەلدىڭ دە يەسى ەكەنىڭدى ەشقاشان ەستەن شىعارۋعا بولمايدى. بالالى ءۇيدىڭ بازارى تارقامايتىنى سەكىلدى، سوندا ەلىڭنىڭ بازارى دا، اجارى دا جاراسىمدى كەلىسىممەن عۇمىر كەشىپ، تاريحي ىستەردى اتقارا الاسىڭ.

ەلدىڭ كۇشى - بىرلىكتە. بۇل ءسوز ءبىزدىڭ ۇلتتىق ۇرانىمىز. ءبىر ەل، ءبىر ماقسات، ءبىر وتان - ءبىزدىڭ ۇلتتىق ارمانىمىزدىڭ اقيقات العىشارتتارى. ءبىلىمدى مىڭدى جىعادى، بىلگەن ۋاقىتتان وزادى. ال ىزگى قاسيەتتەردى ىزگىلىككە جۇمساعان ەلدىڭ دە، ەردىڭ دە قاشاندا ماڭدايى اشىق. بۇل سوزدەردى ەلەپ- ەكشەپ بەرگەن دە حالقىمىزدىڭ عيبراتتى ءومىر جولى. ءبىز - تالايدى كورگەن حالىقپىز. تار زاماندى باستان كەشىپ، كەڭ زاماندى اڭساعان ەلمىز. بۇل كۇنگە ءبىزدىڭ ۇرپاق جەتتى. ەندىگى جاس ۇرپاق - ەرتەڭگى ەل تىرەگى وسىنى باعالاي ءبىلۋى كەرەك. باقىت - باعالاي بىلگەندىكى. ادال ماڭداي تەر - ابىرويدىڭ باسپالداعى، ەسەلى ەڭبەكتىڭ وتەۋى.

عاسىرلار بويى ازاتتىققا ۇمتىلعان اردا ەلدىڭ قاي كەزدە دە كوشىن باستاعان ۇلى تۇلعالارى بولعان. بۇل تۇرعىدان كەلگەندە ۇلتتىڭ ۇلى تۇلعالارىنىڭ ەسىمدەرىنىڭ ءوزى تالاي كىتاپقا جۇك بولارلىق. ەرلەردىڭ ەرەن بەينەلەرىن داستان- جىرلارىندا ماڭگىلىككە ناقىشتاعان حالقىمىزدىڭ ۇلان- عايىر بايلىعى - رۋحانياتىمىزدىڭ اسىل قازىناسى عانا ەمەس، ول - ءبىزدىڭ كەلەشەك دامۋىمىزدىڭ، ەلدىك قۋاتتىڭ قاينار كوزى.

تۇلپار ءمىنىپ، تۋ ۇستاعان بابالاردان جەتكەن اسىل ءسوز، ايبىندى ۇران ەندى بۇگىندە قازاقستاننىڭ مارتەبەسى مەن مەرەيىن اسىرىپ، ونىڭ الەمدىك وركەنيەت كوشىندەگى ورنىن ايقىنداۋدا. قازاق جەرىنىڭ - ءۇستى دە، استى دا بايلىق. ال ودان دا قىمبات بايلىق - ءبىزدىڭ باۋىرمال حالقىمىز، ءمارت جۇرتىمىز. ەل بولۋ ءۇشىن، ەڭ الدىمەن ۇلتتىق رۋح، ۇلتتىق قاسيەت جانە ۇلتقا دەگەن سەنىم بولۋى قاجەت. ءبىز وسى ۇلى قاسيەتتەردى مەملەكەتتىك ساياسات رەتىندە ۇستانامىز جانە ونى اركەز ماقتان ەتەمىز.

مەملەكەتتىڭ عۇمىرى دا ادامداردىڭ تاعدىرىنا ۇقساس. اريستوتەل دانىشپان: «مەملەكەتتىڭ پايدا بولۋى قۇدايدىڭ ءىسى، ال ونى ساقتاپ قالۋ - ادامنىڭ ءىسى» ، دەگەن ەكەن. ءبىز، قازاقستان حالقى، قۇدايدىڭ ىسىنە قۋانا وتىرىپ، جاڭا تۇرپاتتى مەملەكەتىمىزدى ساقتاپ قالۋ ءۇشىن ماڭگىلىك ەلگە قىزمەت جاساۋ جولىندا ەڭبەكتەنىپ جاتىرمىز. ەل مەن ەردىڭ بىرلىگى - حالىقتىڭ قام- قارەكەتى.

«جەرى جوق ەل مەملەكەت قۇرا المايدى، جەرى جوق ەل ءومىر سۇرە المايدى» ، دەگەن ەكەن عۇنداردىڭ كوسەمى مودە بابامىز. بىزدە ۇلان- بايتاق جەر دە بار، ىنتىماعى جاراسقان ەل دە بار.

ەڭبەگىمىزگە بەرەكە، حالقىمىزعا بىرلىك بەرگەي!

جالعاسى بار...


سوڭعى جاڭالىقتار