ورالحان ايتاتىن ەدى
ءالى دە ءتىرى، ءبىراق ۇزاق ساپارعا جولاۋشىلاپ كەتكەن سەكىلدى كورىنەدى...» دەيدى اۆتور. سول «ورالحاندى ويلاسام...» ەسسەسىنەن ءۇزىندى ۇسىنۋدى ءجون كوردىك:
... اقىلدى ادام جالعىزدىققا ءجيى ۇرىنادى. سەبەبى ورتا ورتاشا بولعاندى ۇناتادى. ال ول بولسا سولارمەن ىشتەي ەرەگەسكەندەي قيقار مىنەزبەن قىڭىر سويلەپ، تيىسكىسى كەلىپ تۇراتىن. ال ونى سوزدەن جەڭۋ قيىن. ءبارىن ءوزى تانىپ- ءبىلىپ تۇرعان سوڭ بىرەۋدەن اقىل سۇراپ قايتەدى. سول ءوزىمشىل، مەنمەندىگى ءۇشىن دە بىرەۋگە ۇناپ، بىرەۋگە ۇنامادى. ءوزى ەشكىمدى ۇستاز تۇتپادى. «مەن ۋنيۆەرسيتەتتى سىرتتاي وقىپ ءبىتىردىم» دەپ كەكەسىنمەن كۇلەتىن.
استارلى سويلەيتىن ەدى. «ءوزىڭ ءتۇسىنىپ ال» دەگەندەي ايتاتىن دا قوياتىن. ورالحاننىڭ جانىڭدا سەن دە بايقاپ سويلەۋىڭ كەرەك. ارتىق سوزگە جىبەرمەي، ۇناماسا تىيىپ تاستايدى. ءتىل جەتەدى. تايسالماي بەتكە ايتادى. قاشاندا ءادىلىن ايتادى. اشۋلانساڭ دا، جارىلىپ كەتسەڭ دە، مەيلى. سول ورالحاننىڭ كەيدە ءيىنى جۇمساق. ايتقانعا كونە قالادى. اشۋعا بۋلىعىپ تيىسۋگە دايىندالىپ كەلگەن ادامدى تۇك بولماعانداي كۇلىپ قارسى العانىن تالاي رەت كوردىم. ال كەيدە بىرەۋلەرگە ءوزى ادەيىلەپ بارىپ تيىسەتىنىن دە بىلەتىنمىن. ءبىراق ۇرىنشاق ەمەس ەدى. ءوز اتىنا لايىق دەگەندەرمەن عانا ءسوز تالاستىرىپ، مىنەز كورسەتەتىنى بار. بۇل ايتىلعاندار ورالحاننىڭ مىنەز قىرلارىنىڭ كەيبىر كورىنىستەرى عانا.
ورالحان ايتاتىن ەدى:
«الىستا جۇرگەن مەنىڭ تىلەۋىمدى تىلەپ، انام: «جالعىز ۇلدىڭ تابانىن جەرگە، ارقاسىن ەلگە تاپسىردىم» دەيتىن. سويتكەن انا الماتىداعى ورالحاننىڭ ۇيىنە ءبىر رەت تە كەلە الماپتى. سەبەبى، ەت -جەڭدى، ءجۇرىپ- تۇرۋى قيىن. جول قيىندىعىن كوتەرە المايدى.
ورالحان ايتاتىن ەدى:
«مەندە ناعىز دوس جوق، ارىپتەستەر مەن دوستار، جولداستار عانا بارىن كەيىن ءبىلدىم. سول سەكىلدى مەندە ىشەك- قارىنى ارالاسقان، جالعىزدىعى مەن جانىمدى تۇسىنەتىن تۋىس جوعىن دا كەش سەزدىم. مەندە وزىمنەن باسقا ەشتەڭە جوق، ءتىپتى تۆورچەستۆوما دا ەشقاشان قاناعاتتانعان ەمەسپىن. بۇل ءتۇڭىلۋ ەمەس، ومىرگە، ءوز- وزىڭە ءوڭىلۋ».
ورالحان ايتاتىن ەدى:
«الەمدەگى ماقتاۋلى ادەبيەتتىڭ ايدارىنان جەل ەسكەن شوق تۋىندىلارىن جۇتىنىپ- اق قولعا الامىن. امال قايسى، قىزىقتىرمايدى. ءبارى باياعىدان بەلگىلى دۇنيە سياقتى، تاڭقالدىرعان ەمەس. سودان سوڭ وي ايتقان تۇستارىن شولىپ، اتتاپ- بۇتتاپ، پاراقتاي باستايمىن. ال، كەرىسىنشە، تانىمدىق ادەبيەتتەر كوپ تارتادى... ءوزىم دە سولارشا جازا الاتىن سەنىم مەن سەزىم نەگە باسىم ەكەن مەندە .. «
ورالحان ايتاتىن ەدى:
«مەن زامانداستارىمنىڭ ىشىندەگى ءبىلىمدارلىعى جوعارى، ادەبيەت اۋىلىنا اۋەزوۆتىك دايىندىقپەن كەلگەن ەكى جىگىتتى بولەكشە اتاعىم كەلەدى. ولار ءابىش (كەكىلبايەۆ) پەن مۇحتار (ماعاۋين)».
ورالحان ايتاتىن ەدى:
«مەن ءار شىعارمامدى جازۋعا وتىرعان سايىن ەڭ العاشقى ءارى ەڭ اقىرعى شىعارماعا كىرىسكەندەي تولقىپ، جۇرەكسىنەمىن».
ورالحان ايتاتىن ەدى:
«حالىقتى قالقان تۇتاتىندار بار؛ حالىققا قالقان بولاتىندار بار» دەپ. ءيا، ورالحاننىڭ ايتاتىنى كوپ ەدى...
massaget.kz