باۋىرجان مومىش ۇلى. باتا - اڭگىمە

None
None
نۇر-سۇلتان. قازاقپارات - قوناقتا وتىرمىز. تۇسكەن ءۇيىمىزدىڭ قوناق كۇتىپ كورمەگەندىگى، اعايىن اراسىندا ىنتىماقتارى ازدىعى، شال-كەمپىرلەرىنىڭ قادىرى جوق ەكەندىگى، كەلىنشەك-كەپشىك، بالا-شاعالارىنىڭ بەرەكەسىز بەيباستاق ەكەندىگى ءجۇرىس-تۇرىسىنان، قارىم-قاتىناستارىنان كورىنە باستادى...

سىيلاپ وتىرسا دا، كوپ الدىندا قوناعىنىڭ قادىرىن كەتىرىپ، كۇلكى قىلۋعا تىرىسىپ جىرتاقتاپ جاتىر.

جۇمىس كەزى بولسا دا ءبارى اۋىلدا، باققانى ءسوز، اڭدىعانى ءار ءۇيدىڭ ءتۇتىنى، ەسكى ءومىردىڭ ءالى ولمەي كەلە جاتقان ەسكى كوزىندەي كورىنىپ، جىنىمدى كەلتىرىپ وتىر. ءشاي الدىمىزدا، قوي سويىلىپ، ەتى اسىلىپ جاتىر. ادەپ ساقتاپ زورعا شىداپ وتىرمىز.

تاماق الدىندا ءبىر جىگىت جانىنداعىلارعا كوز قىستى دا: - ءاۋميىن! - دەپ بىزدەن باتا سۇرادى، تاباقتاس شال تومەن قاراپ تۇقىرايىپ وتىرىپ قالدى.

وسى تۇستا: - باتانى باتىر بەرسىن، - دەدى اۋىلدىڭ ءبىر قۋى. شىنىمدى ايتسام، مەن دە نە دەرىمدى بىلمەي ءبىراز ساسقالاقتاپ قالدىم. قاسىمداعى باتا بىلمەيتىن جازعان شالعا: - اقساقال، جول سىزدىكى ەدى عوي، - دەپ وڭاي قۇتىلعىم كەپ ەدى. - جوق، باتانى باتىر بەرسىن، - دەدى تاعى دا جاڭاعى قۋ جىگىت تىقىلىقتاپ.

ابىروي بولىپ باياعى ءبىر ەسكى باتانىڭ نەگىزگى ارناسى ساپ ەتىپ ەسىمە تۇسە قالماسى بار ما. قولىمدى جايىپ سول باتانى ءوز كادەمە جارايتىنداي ەتىپ، ءبىراز وزگەرتىپ تاقپاقتاي جونەلدىم. - يلليا، قۇدايا! - دەدىم.

وتىرعاندار دا قولدارىن جايدى.

- تىلەگىمىزدى قابىل ەت،

يمانىمىزدى كامىل ەت.

دوزاقتىڭ وتىنان ساقتا

(كەمپىر- شالدار مۇلگيدى).

قاڭعىعان وقتان ساقتا،

پاراقور سوتتان ساقتا (قاتارىمداعى حالىق سوتىنا قاراپ وتىرعاندار دۋ كۇلىستى). كىرلى سۋمەن جۋىستان ساقتا،

ىنتىماقسىز تۋىستان ساقتا.

قارا جۇرەك باتىلدان ساقتا،

كوك دولى قاتىننان ساقتا.

كولحوزدى جەگەن باستىقتان ساقتا (وتىرعاندار دۋ كۇلىستى).

ادامدى قادىرلەمەس ەسەردەن ساقتا،

ناندى باسقان كەسىردەن ساقتا،

كەۋدەسىن كەرگەن كەلىننەن ساقتا،

مەزگىلسىز كەلگەن ولىمنەن ساقتا.

تاتىمسىز تۇزىڭنان ساقتا،

ۇياتسىز قىزىڭنان ساقتا.

قايىرىمسىز جەكجاتتان ساقتا،

جالقاۋ بالا تەك جات تەكسىزدەن ساقتا.

تۇنەرە اتقان تاڭنان ساقتا،

جاڭبىرسىز شاڭنان ساقتا.

جاستارىندا ادەپ جوق،

ولگەنىنە باتۋا جوق،

قۇر ايعاي شات -شالەكەي داڭنان ساقتا.

الگى قۋ جىگىتتەر ءبىرىن-ءبىرى ساننان شىمشىپ، قىزاراقتاسىپ قالدى. - ءيا، اللا تاعالام! - دەپ مەن دە تاقپاقتاپ سوزا ءتۇستىم باتامدى كەمپىر-شال ەرىندەرى جىبىرلاسىپ قالعىپ- مۇلگىپ، باستارىن شۇلعىسىپ وتىر:

- ءومىر بەرسەڭ، جايلى عىپ بەرگىن.

داۋلەت بەرسەڭ، سايلى عىپ بەرگىن.

ەڭبەگىمىز ءونىستى بولسىن،

قامبامىز استىققا تولسىن،

كوسەگەمىز كوگەرە ءتۇسىپ،

مىڭعىرعان مال ورىسكە تولسىن،

ايەل بەرسەڭ ادەپتى،

جانعا تىنىش جايلى عىپ بەرگىن.

كەلىن بەرسەڭ كەلىستى عىپ بەر.

اعاش بەرسەڭ جەمىستى عىپ بەر.

تۇلپار بەرسەڭ شابىستى عىپ بەر...

جومارت بولساڭ وسى ايتقاندارىمنىڭ بارلىعىن ءۇيىپ-توگىپ ءبىر- اق بەر. اللاھۋ - اكپار، - دەپ باتامدى اياقتادىم.

وسى باتادان كەيىن اتتانىپ كەتكەنىمىزشە ءسوز جارىستىرىپ جىرتاڭداپ، تىقىلىقتاعان قۋلار باسەڭسىپ قالدى. ءسىرا، ءسوز وتسە كەرەك. ءسوز تۇسىنگەندەرىنە دە شۇكىرلىك ەتتىك.


سوڭعى جاڭالىقتار