بەيىمبەت مايلين
اكەدەن ەرتە جەتىم قالعان بالا جالشىلىقتا ءجۇرىپ، اۋىل مولداسىنان ساۋات اشىپ، حات تانيدى، كەيىن كورشى اۋىلداعى مەدرەسەدە ەكى جىل وقيدى.
1913-1914 -جىلدارى ترويسكىدەگى «ۋازيفا» مەكتەبىندە، ونى بىتىرگەننەن كەيىن ۋفا قالاسىنداعى «عاليا» مەدرەسەسىندە وقيدى. مەدرەسە قابىرعاسىندا تالاپتى جاستارمەن بىرگە «ساداق» قولجازبا جۋرنالىن شىعارىسادى. العاشقى تىرناقالدى تۋىندىسى «شۇعانىڭ بەلگىسى» اڭگىمەسى وسى جۋرنالدا جاريالانادى.
مەدرەسەدە بەلگىلى تاتار جازۋشىلارى مۇحيت عافۋري، عالىمجان يبراگيموۆتەن ساباق الادى، باشقۇرت اقىنى سايفي قۇداشپەن بىرگە وقيدى. دەنساۋلىعىنا بايلانىستى وقۋىن اياقتاي الماي، بەيىمبەت اۋىلعا ورالىپ، 1916-1919 -جىلدارى ۇستازدىق ەتەدى.
1916 -جىلعى ۇلت-ازاتتىق كوتەرىلىسى كەزىندە بەيىمبەت حالىق جاعىندا بولىپ، ولەڭدەر جازادى. جاڭا ۇكىمەت تۇسىندا 1919-1921 -جىلدارى اۋىلداعى كەڭەس جۇمىسىنا قاتىسادى.
1925-1934 -جىلعا دەيىن باسپاسوزدە جانە باسپا ورىندارىندا قىزمەتتەر اتقارادى. 1934-1937 -جىلدارى «قازاق ادەبيەتى» گازەتىنىڭ رەداكتورى بولىپ ىستەيدى.
1938 -جىلى بەيىمبەت مايلين ءومىرى بيىك بەلەسىنە ەندى شىعا بەرگەندە ادىلەتسىزدىكتىڭ قۇربانى بولدى.
بەيىمبەت مايلين ءبىرى قىسقا، ءبىر نۇسقا اڭگىمە جانرىنىڭ قازاق ادەبيەتىندەگى مەكتەبىن اشتى. ول ەلۋدەن اسا جارىق كورگەن اڭگىمەلەرىندە اۋىل ءومىرىن بەينەلەپ، قاراپايىم قازاق ادامىنىڭ شىنايى وبرازىن جاسادى.
